A experiencia foi impresionante: comunícaste con outra persoa cun idioma que non é o teu, coñeces un país, fas amigos, ... (Cris)

Mércores, 22 de Maio

¡Por fin!, despois de tanta espera e de unha noite sen durmir chegou o gran día: íamos partir cara Finlandia. Ata daban arrepíos de pensalo.

Tras unha pequena viaxe en coche cara Porto e de saudar as nosas amigas portuguesas que nos acompañaron durante toda a viaxe, subimos ó tan esperado avión, era a primeira vez e as dúas estabamos dos nervios, aínda así todo foi moi ben e xa tiñamos ganas de subir ó seguinte.

Tras 4 horas en París sen poder saír do aeroporto (os bolos de París están boísimos) montamos no seguinte avión directos cara Helsinki. Desta vez tocounos a carón da fiestra e foi máis divertido. Cando chegamos (case as 11 da noite) collemos un autobús e fomos cara o hotel. Polo camiño topamos cun rapaz venezolano que veu falar con nós ó escoitar que falabamos castelán.

Xoves, 23 de Maio

Foi unha boa noite e o máis raro foi que ás 4 da mañán xa era día. A mañán seguinte fomos dar un paseo por Helsinki e pareceunos unha cidade preciosa, visitamos a catedral, o mercado, vimos a universidade e ata o senado; alí foi onde empezamos a cambiar os primeiros euros.

Ás dúas e algo collemos o tren (polos pelos), onde coñecemos os rapaces noruegos cos que estivemos falando (máis ben intentandoo, pois eran moi calados) case toda a viaxe. Foi moi bonito coñecer a unha persoa doutro país e poderse comunicar.

Chegamos a Pori onde os profesores finlandeses nos estaban a esperar, fomos ó hotel dos profesores e despois fomos cear a un restaurante cerca dun río, era moi bonito.

Cando acabamos de cear, Mauri e Laila (profesores finlandeses) levaronnos cara Reposaari, onde os nosos hóspedes nos estaban a esperar. Todas (as 5) estabamos dos nervios por coñecelos e porque naquela noite non poderiamos falar con ninguén no noso idioma. Todas nos facíamos a mesma pregunta ¿e se non nos entendemos?

Chegamos á illa de Repossari e parecía como se todo o pobo estivese alí agardándonos, en canto as nosas amigas se achegaron e empezaron a falarnos todos os nervos desapareceran, non había nada que temer.

Venres, 24 de Maio

Chegamos ó colexio e repartíronnos en 4 grupos, todos íamos facer o mesmo pero en distinta orde. No meu grupo estaban: Suvi, Lotta, Ann, Mads, José João e a profesora noruega. Primeiro visitamos algunhas clases, como a de química, a biblioteca e a de carpintería, despois fomos tomar un zumo cuns pasteliños todos xuntos nunha clase, e cando rematamos fomos ó colexio dos nenos pequenos, onde todo o mundo estaba descalzo nas aulas, cousa que nos sorprendeu moito.

Aínda que non tiñamos moito tempo fomos ver a igrexa e cando chegamos de volta ó colexio subimos no autobús para marcharnos a Pori, xa que íamos comer no concello.

Tivemos a tarde libre e cada un fixo o que lle deu a gana en Pori co seu amigo e despois todos collemos un autobus de liña cara Reposaari.

Sábado, 25 de Maio

Tivemos toda a mañá libre e a maioría decidimos durmir, xa que estabamos moi casados. Ás duas collemos un autobús cara Yyteri, é dicir cara a praia. Estivemos alí como media hora e despois marchamos cara o local dun sindicato que estaba ó lado do mar, alí había xogos, columpios, e o máis importamte para nós, a sauna.

Despois de xogar e pasar o tempo, fomos á sauna, foi unha experiencia moi rara pois non podía entender como aguantaban aquela temperatura, era demasiado alta, pero elas aínda querían subila máis. O sistema da sauna era o seguinte: había algo así coma unha estufa, enriba tiña unhas pedras incandescentes e se ti querías subi-la temperatura só tiñas que botar auga fría sobre as pedras. Cando saías da sauna tiñas que meterte na auga xeada do mar.

Saímos da sauna e ceamos algo, despois as portuguesas fixeron un guiñol representando a súa lenda. Foi moi bonito o malo foi que só nós poidemos entendelo.

Sábado, 26 de Maio

Ás dez da mañán e con caras moi tristes marchamos no tren cara Helsinki, polo camiño tivemos que cambiar de tren e no segundo os noruegos regaláronnos unha barriña de chocolate que estaba moi moi boa.

Chegamos a Helsinki e no aeroporto nos despedimos dos noruegos, sempre dándonos a man, pois alí o dos bicos non se leva, collemos o avión outra vez polos pelos e nos diriximos a París para facer escala por segunda vez.

Chegamos a Porto, si: nós chegamos pero as nosas maletas non, incrible, a viaxe fora demasiado boa, evidentemente faltaba algo así.

Chegamos a Vigo e cada un á súa casa, sen roupa que poñer ó día seguinte, claro.

(Izas, alumna de 3º da ESO no IES Valentín Paz Andrade - Vigo)

O día 22 de Maio saímos de Vigo e no Porto encontrámonos coas rapazas de Portugal e o seu profesor. No aeroporto Mário de Sá Carneiro collemos o avión. Para min e para a miña compañeira era a primeira vez que subiamos nun avión; foi unha experiencia inolvidable. A escala foi en París, tiñamos pensado visitar Notre Dame pero non nos chegaba o tempo, polo que fomos tomar algo e probar os bolos de París. Volvemos ao aeroporto e collemos o voo con destino a Helsinqui.

            Chegamos á capital de Finlandia e dirixímonos ao hotel, no que pasamos unha noite. O hotel era moi cómodo e bonito, pasámolo moi ben no hotel coas compañeiras portuguesas. E coñecemos ás profesoras gregas.

Ao día seguinte pola mañá fomos visitar a cidade. Despois do mediodía collemos un tren para Pori, onde nos iamos instalar. No tren presentáronnos aos tres alumnos de Noruega e os seus porfesores. No transcurso da viaxe estivemos falando entre todos os alumnos: portugueses, noruegueses e nós.

Na estación estábannos a esperar profesores e o director do colexio onde as finlandesas estudian. Leváronnos ao hotel onde os profesores noruegueses, gregas, escocesas, o profesor de Portugal e o noso se ían hospedar o resto dos días.

Fomos cear todos xuntos e ao rematar a cea leváronnos ao colexio onde estaban as nosas respectivas familias. Esa noite eu estiven falando con ela sobre a viaxe, o que iamos facer,...

Ao día seguinte fomos á escola. Ensináronnola, e tamén a igrexa, a praia, ... Todos os días tiñamos actividades para facer, pero cando tiñamos tempo libre a miña compañeira finlandesa e eu iamos dar unha volta coas súas amigas. Tivemos un día pola tarde para comprar agasallos para as nosas familias.

O día da despedida foi moi triste, e a experiencia impresionante: comunícaste con outra persoa cun idioma que non é o teu, coñeces un país, fas amigos, ...

 Cris, alumna de 3º da ESO no IES V. Paz Andrade

voltar arriba